نحوه نصب ویندوز ۱۱ بدون TPM 2.0

به گزارش اپ خونه، با نزدیک شدن به پایان پشتیبانی ویندوز ۱۰ تا پایان سال ۲۰۲۵ و محدود بودن گزینه‌های تمدید، اغلب کاربران دیر یا زود مجبور می‌شوند به ویندوز ۱۱ ارتقا دهند.

اما وقتی اقدام به نصب می‌کنید، ممکن است با پیامی روبه‌رو شوید که به نبود پیش‌نیاز مهمی به نام TPM 2.0 اشاره می‌کند. اگر نتوانید این قابلیت را فعال کنید، ظاهراً چاره‌ای جز ماندن با ویندوز ۱۰ ندارید.

اما آیا واقعاً همین‌طور است؟ در ادامه روش نصب ویندوز ۱۱ بدون TPM 2.0 را توضیح می‌دهیم.

TPM 2.0 چیست؟

TPM (ماژول پلتفرم مورد اعتماد) یک تراشه تخصصی روی مادربرد سیستم شماست که وظایف امنیتی مهمی را به‌صورت سخت‌افزاری انجام می‌دهد. TPM 2.0 وظایف زیر را انجام می‌دهد:

• ذخیره کلیدهای رمزگذاری: مانند رمزها و گواهی‌های دیجیتال.

• احراز هویت سخت‌افزاری: بررسی می‌کند که سخت‌افزار دست‌کاری نشده باشد.

• بوت امن (Secure Boot): از سیستم در برابر بدافزارهایی که حین راه‌اندازی فعال می‌شوند محافظت می‌کند.

• پشتیبانی از BitLocker: به رمزگذاری امن‌تر اطلاعات کمک می‌کند.

مایکروسافت برای ارتقای امنیت همه سیستم‌ها، استفاده از TPM 2.0 را برای نصب ویندوز ۱۱ اجباری کرده است.

با این حال، بسیاری از مادربردها تراشه TPM فیزیکی ندارند، بلکه با استفاده از فرم‌ور TPM این قابلیت را شبیه‌سازی می‌کنند. این موضوع مخصوصاً در مادربردهایی که در یک دهه گذشته تولید شده‌اند، رایج است.

با این حال، حتی اگر سخت‌افزار شما شرایط اولیه نصب را داشته باشد، ممکن است در نبود TPM مشکل‌ساز شود. بنابراین، به سراغ روش‌های جایگزین می‌رویم.

روش اول: نصب ویندوز ۱۱ بدون TPM 2.0 از طریق تغییرات رجیستری

در این روش، فایل‌های رجیستری که در زمان نصب بررسی می‌شوند را تغییر می‌دهیم تا سیستم نیازی به TPM نداشته باشد.

مرحله ۱: به صفحه رسمی دانلود ویندوز بروید و روی “Download Now” در بالای بخش “Installation Media” کلیک کنید.

مرحله ۲: پس از شروع فرآیند نصب، احتمالاً پیامی دریافت می‌کنید که سیستم شما شرایط نصب ویندوز ۱۱ را ندارد.

مرحله ۳: رجیستری ادیتور (Registry Editor) را باز کرده و آن را با حالت “Run as administrator” اجرا کنید. (برای یافتن آن کافی‌ست “regedit” را در منوی Start جستجو کنید.)

مرحله ۴: به مسیر زیر بروید:

HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\Setup

مرحله ۵: روی پوشه‌ی “Setup” راست‌کلیک کرده، گزینه “New” و سپس “Key” را بزنید. اسم کلید جدید را “LabConfig” بگذارید.

مرحله ۶: روی پوشه‌ی “LabConfig” راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی “New” و سپس “DWORD (32-bit) Value” را انتخاب کنید.

مرحله ۷: سه مقدار جدید با نام‌های زیر ایجاد کرده و مقدار آن‌ها را روی ۱ بگذارید:

BypassTPMCheck•

BypassRAMCheck•

BypassSecureBootCheck•

(برای این کار، روی هر مورد دوبار کلیک کرده و عدد “۱” را وارد کنید.)

مرحله ۸: رجیستری را ببندید و دوباره مراحل نصب را از صفحه رسمی مایکروسافت شروع کنید.

روش دوم: نصب با استفاده از نرم‌افزار Rufus (ترفند رسانه نصب)

در این روش، سیستم را فریب می‌دهیم تا تصور کند در حال نصب ویندوز ۱۰ است که نیاز به TPM 2.0 ندارد.

مرحله ۱: به سایت Rufus بروید و آخرین نسخه این ابزار را دانلود کنید. پیشنهاد می‌شود پیش از استفاده، راهنمای آن را مطالعه کنید.

مرحله ۲: از سایت رسمی مایکروسافت، فایل‌های ISO ویندوز ۱۰ و ویندوز ۱۱ را دریافت کنید.

مرحله ۳: فایل ISO ویندوز ۱۰ را در Rufus باز کرده و فایل زیر را استخراج کنید:

sources\appraiserres.dll

مرحله ۴: فایل استخراج‌شده را در ISO ویندوز ۱۱ کپی کنید و فایل مشابه آن را با این نسخه جایگزین کنید.

مرحله ۵: با استفاده از ISO اصلاح‌شده، یک فلش یا DVD قابل بوت بسازید و ویندوز ۱۱ را نصب کنید.

نکات مهم:

• در روش اول، به دلیل نبود تراشه TPM، ممکن است ویندوز شما به‌روزرسانی‌های امنیتی یا سیستمی دریافت نکند. این یعنی با نسخه‌ای ناامن از ویندوز کار می‌کنید.

• پیش از استفاده از این روش‌ها، بهتر است وارد BIOS شوید و بررسی کنید که آیا امکان فعال‌سازی TPM در سیستم شما وجود دارد یا نه.